Klapstuktocht 10 november 2019

Er stond een frisse wind, maar de lucht was blauw en de zon scheen volop. Een perfecte dag om de laatste roeitocht van dit seizoen te houden. ’s Ochtends om 9.00 uur verzamelde een groep van 15 enthousiaste roeiers zich in het clubgebouw van roeivereniging De Geeuw. Met instructies van Don Brunet werd de ruim 12 meter lange Finse kerkboot – de trots van de vereniging - te water gelaten. Een van de voordelen van de kerkboot is dat er een grotere afstand mee kan worden afgelegd. En dat was ook het doel van deze tocht: via de Houkesloot naar het Kameleondorp Terherne. Tijdens het roeien kon gezellig met de buurman of buurvrouw worden gepraat. Dat is ook het mooie van een roeitocht. Je leert andere roeiers van de vereniging De Geeuw kennen.

In Terherne legden wij aan bij het avontureneiland van het Kameleondorp. Allereerst moesten wij een steiger vol met eendenpoep overbruggen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het eiland bleek een unieke plek te zijn voor een stop met warme koffie en lekkere koek. Terug in de boot was het daarna tegen de wind in hard roeien op de Goingarijpster Poelen. De Jouster Vaart bood gelukkig meer luwte. Daar was het vooral genieten van de zon op het gezicht, de roofvogels in de lucht en de mooie natuur om ons heen.In Sneek werd vanaf de Waterpoort nog een eindspurt genomen richting de loods. Nadat de kerkboot weer op zijn plek was gestald, wachtte ons een lekkere hutspot van Bep. Het klapstuk van de tocht! Het was heerlijk nagenieten.Vanaf deze plek nogmaals dank aan Jetske en Ellen die deze tocht hebben georganiseerd. Het roeien in een kerkboot was een bijzondere ervaring en beslist voor herhaling vatbaar.

Maaike Wijnja

 

 

Verslag Pietentocht 2018

Op zaterdag 17 november 2018 organiseerde de toercommissie de laatste toertocht van 2018. Deze tocht start vanaf ons eigen vlot en er gaat met onze kerkboot geroeid worden.

In de uitnodiging stond dat we ons rond 9.30 uur gaan verzamelen. Ik kon dus nog lekker lang in mijn warme bed blijven liggen. Na een lange droge en zonnige herfst beloofden de weermannen dat er een omslag komt naar koud winters weer. Verlang je dan om vroeg op te staan? Ik had gelukkig een weksignaal ingesteld zodat er een lichte dwang ontstaat om op te staan. Dat was maar goed ook want na het ochtendritueel na het opstaan moesten de ramen van de auto eerst ijsvrij worden gemaakt. Dus eerst maar handschoenen en een warme muts zoeken. Al verkleumd beginnen aan deze roeitocht is niet mijn ding. Gelukkig had ik mijn thermokleding al aangetrokken; de weermannen hadden immers gewaarschuwd! Ik had mij opgegeven voor deze tocht en er ook best wel zin in maar …… de kou moest eerst wel aan wennen. Uit ervaring weet ik dat roeien bij mooi zonnig winterweer eigenlijk nog mooier is dan roeien in de zomer. Wintersporters gaan toch ook skiën in de kou, dus waarom zou je niet kunnen roeien bij koud weer. Roeien behoort niet bij de categorie “wintersport” en er zijn natuurlijk grenzen aan roeien in de winter. Iedere roeier heeft die natuurlijk paraat want dat hebben we als nieuwbakken roeier geleerd in onze instructie periode. Weet jij deze noch……? Afijn, uiteindelijk is het gelukt en zijn er 14 roeiers gereed om de kerkboot uit te brengen. Een heel feest om deze boot uit de stalling te halen, door de hekken om ons clubgebouw te manoeuvreren en te water te laten. Frans Middelhoff is onze stuurman en in overleg met hem bepaalt de organisatie de route. Oh ja, het is vandaag de dag van de intocht van Sinterklaas met zijn Pieten. Gelukkig is er kennis van Sinterklaas zijn route en het tijdstip van aankomst van de Goedheiligman. De organisatie wil natuurlijk geen dwarsligger zijn voor deze bijzondere gebeurtenis en weet dat we op het tijdstip van ons vertrek eerst naar de Houkesloot moeten gaan roeien. Nadat de boot is uitgebracht worden de boeg- en slagroeiers aangewezen en de rest van de bemanning zoekt een plekje in de boot. Frans laat ons eerst een klein stukje in de richting van IJlst roeien en leert ons omgaan met de commando’s. Dat is best wel nodig want het is te merken dat het ronden als boardroeier net even anders is dan bij het scullen. Vervolgens roeien we weer voor ons clubgebouw langs. Ja, er moest natuurlijk wel “netjes” geroeid worden in het zicht van de aanwezige clubleden. Het is nog steeds koud maar de zon geeft inmiddels zijn warmte af en het roeien zelf doet de rest. Enkele van de aanwezige roeiers hadden onze stuurman niet eens herkend want Frans had zichzelf van top tot teen gehuld in een soort “warmhoudpak” en nog meer. Hij zit stil en kan toch warm blijven! De roeiers weten de slag behoorlijk goed te volgen en de boot “glijdt” lekker. Enkele roeiers ontdekken al snel dat we op enig moment op roeiwater terecht komen waar we nog niet eerder zijn geweest; ik tenminste niet. Onze stuurman laat ons kennis maken met de “Houkepoort”. In de Houkesloot, direct na het aquaduct BB uit gaan is het devies. Sinds kort is de Houkepoort alleen met een brug bereikbaar en is de dam  - voor het zware bouwverkeer - weggehaald. Dat het nieuw roeiwater is ondervinden we doordat de brughoogte hoger wordt ingeschat dan de hoogte van de vlaggenstok is. Dat levert helaas aanmaakhout en een “vlag te water” op! Er kan in deze nieuwe wijk een rondje worden geroeid – zo ongeveer langs de Groenedijk - want even verderop kom je weer in de Houkesloot uit. Toch wel en “boppeslag” voor Sneek met een wijk als deze met watergebonden kavels en hoge ambitie in het “beeld kwaliteitsplan”. Ik dwaal wat af en ben met mijn gedachten in mijn vakgebied terecht gekomen maar we zijn immers aan het roeien ………… Al ras komt het Prinses Margrietkanaal in zicht en de stuurman wil deze gaan oversteken. We zien en merken maar al te goed dat de beroepsvaart met hun grote schepen ook op zaterdag op het water zijn. Zowel aan BB als aan SB is het druk en we wachten even tot we veilig kunnen oversteken. We roeien door het 1ste deel van het Joustervaartje en vervolgens zitten we op het open water van de Gossepalen. Hier voelen we dat de het best wel hard waait en er staan flinke golven. Spoedig gaan we SB uit en roeien op de Dolte.

De polders rondom ons worden al ingezet als winterberging van het boezemwater. Dat brengt met zich mee dat het er druk is van de vogels; voornamelijk ganzen. Frans weet te vertellen dat in de poel aan SB – de Liens – enkele decennia terug de eerste Futen in deze regio zijn waargenomen. Futen en konijnen hebben toch iets gemeen denk ik ….. Het wordt als maar rumoeriger aan boord terwijl het wel gezellig blijft. De volgzaamheid van de slagroeier neemt af. Als een ware leider vraagt Frans respect te hebben voor de natuur en als in een stiltegebied ook even de kaken op elkaar te houden. En de kerkboot gleed weer gestaag verder. Op de Hollegracht aangekomen gaan we SB uit; richting Uitwellingerga. Aan het eind van de Hollegracht meren we aan BB af. Een beetje in de schaduw van de bomen maar daardoor wel lekker in de luwte. De organisatie had aangegeven dat er onderweg een koffiepauze is met wat lekkers. Sommigen roeiers vertrouwen er op dat de koffie ook koude voeten kan warmen. Het “lekkers” is een flinke plak van de eigengebakken koek van de organisatie; uuummmmmm.   Omdat de roeiers best snel afkoelen is de pauze kort gehouden en roeien we verder via de Nauwe Geeuw en de Horse. Na het passeren van de A7 roeien we over het Stobberak en de Statebocht waarna we SB uit gaan de Langweerdervaart in. Op het Ald Hof aangekomen gaan we wederom BB uit en roeien om “het huisje op het eiland”. Onze kapitein respecteert het stiltegebied in de Easterwimerts en we roeien vervolgens naar It Nau en de Witte Brekken. Op de Zwarte Brekken houden we even een korte pauze in de boot waarna we verder roeien via de Soalsleat en de Riper Feart. In de Soalsleat schiet er snel “iets in de kleur blauw” voorbij; een ijsvogeltje. Bij een tochtje in de winter is de natuur op velerlei fronten prachtig; de geniet momenten rijgen zich aaneen! Vlak voor IJlst zit het paar witte ganzen – zij zitten daar al vele jaren – al weer op ons te wachten en knikken ons toe. In IJlst aangekomen gaan we BB uit om vervolgens via het “witte Húske”- de ons alom bekende route – terug te roeien naar “ons” vlot.

We hebben inmiddels een tocht van bijna 29 km geroeid in ruim 4 uren. Helemaal de moeite waard!

Samen ruimen we al de spullen op en brengen de boot weer op het droge. We kunnen de boot – deze keer – naast de loods laten staan want morgen is deze verhuurd en gaat weer te water.

De hele roeiploeg is daarna naar onze kantine gegaan. Gezamenlijk aan de snert; ja ook gezellig en veel plezier voor weinig geld. De organisatoren vragen ook nog of er iemand is die spontaan een verslagje van de tocht wil maken. Aangezien er veel “lady’s” onder ons zijn, voelen zij zich sterk en wijzen “spontaan” naar de HEREN onder ons. De organisatie besluit dat de heren mogen raden naar “hoeveel vingers zij op de rug houden”. En zo ben ik de sjaak geworden. Bedankt lady’s! De organisatie van de tocht put zich ook uit in het bedanken; dat doen we altijd te weinig. En aangezien iedereen “de ander” aan het bedanken is kan ik grip krijgen op al deze bedankjes. Als in een litanie som ik de bedankjes op aan de organisatoren, de stuurman en routemaker, de cakebakker, de koffiezetter, de snertkookster (ook uummmm), de echte bakker van de roggebrood, de slager voor het spek, de afwassers en opruimers, de zon, de vlaggenstok makers en vooral de bemanning van vandaag. Dat waren Frans, Jetske, Jacqueline, Nettie, Ada, Pietie, Thomas, Fred, Frits, Bep, Boukje, Ruurdtje, Andrea, Jonneke en Marian. Oh ja, ik vergeet bijna Sinterklaas met zijn Pieten.

Deze laatsten zijn immers de naamgevers van de tocht geweest!

FRED